Skidag

Med det nydelege været vi vakna opp til idag sa det seg i grunnen sjølv. At i dag fekk krumkaker vere krumkaker og vaskefille vere vaskefille. Benson var aldeles samd. Han roterte rundt som ein tørketrommel då han såg at skiskoa vart henta fram. Det er heilt utruleg kva ein hund kan memorere...

Vi har ikkje meir snø enn vi treng endå, men vi bestemte oss for å gå frå tunet heime, berre lille B og eg. Fattern skulle på Vangen, og vi misunte han ikkje eit sekund. Godt var det at skiparken i garasjen var reingjord etter fjorsesongen. Vi valde det gamle, utslitte atomic paret, sidan vi skulle gå frå Lyderbakken. Dei var innsette med grundvalla frå i vår, preparerte for den siste turen som aldri vart noko av. Dermed var det berre eit lett lag med blå extra som skulle til.

I dag hugsa vi fotoapparatet. Men ekstra batteri vart gløymt. Dermed vart det berre halve turen vi fekk festa til linsa. Då vi kom opp i fjellheimen, der det verkeleg var fantastiske skiforhold, så var det sjølvsagt slutt på batteria. Typisk...

Men vi fekk oss ein nydeleg tur til Gråskallen, over heiane til Liasetstølane, og ned att til Lemme. Berre eitt einaste menneske møtte vi på vegen, heilt utruleg på slik ein dag! Vi hadde ikkje ein augneblink dårleg samvit for støvet heime, der vi sklei avgarde på silkeføre, med sola som selskap.. Tvert om. Tanken på alle som akkurat då antakeleg stod med hovudet i vaskebøtta gjorde oss faktisk utruleg nøgde!

Slike dagar må berre nytast!

Første skituren