Eit sorgens kapittel...

Eg har nett lagt frå meg boka til Håvard Melnæs, "En helt vanlig dag på jobben". Det var hovudrystande lesnad, mildt sagt. Frå ende til annan. Eg måtte faktisk lese somme avsnitt to gonger, og eg tok meg i å klype meg i armen; les eg dette eller drøymer eg no...?
Eg som trudde menneskehandel ikkje eksisterte her i landet! Men det gjer det altså, berre i ei litt anna form enn den tydinga ein vanlegvis knyter til ordet. Det er reint ille å vere vitne til det moralske forfallet som har funne stad siste åra innan vekeblad- og tabloidpressa.
Eg minnest den tida Vær Varsam-plakaten var ein Bibel,som hang som ein husregel-plakat på veggen over arbeidsplassen, og i tillegg vart utlevert saman med pressekortet i ein liten rosa folder med gullbokstavar. No trykkjer dei visst ikke plakaten lenger. Men det var den gongen det, då ordet integritet var eit heidersord i yrket.
Vel,vel, det er ikkje det at ein har vore feilfri. Eg kan endå kjenne den vemmelege kjensla av dårleg samvet, etter at eg tok med meg heile familien gratis inn i Legoland på pressekortet mitt, og skreiv meg inn i gjesteboka som journalist for BT - som naturlegvis aldri hadde planar om nokon reportasje frå legoklossbyen :-)
Men det har liksom ein litt annan, og meir uskuldig dimensjon. Iallefall etter dette!

Nei, no skal eg lese noko meir oppløftande ,trur eg. I kveld tek eg med meg Stieg Larsson og køyrer på hytta. God helg!

Ein dag utan er ein dag utan meining..

Eg snakkar selvfølgeleg om musikk. Eg elskar musikk. Jazzen ligg mitt hjarte nærmast, men elles kan eg lytte til alt - frå pop og country til klassisk, berre eg slepp å høyre på Hellbillies. DET er eit mareritt...
I dag har eg prøvd å legge inn nokre musikkspor på bloggen. Eg fall ikkje for freistinga å legge inn berre jazz. Derimot vart det visst mange sentimentale låtar, men det får vi jamne ut etter kvart. Dessutan får eg det visst ikkje heilt til, for når eg legg ned musikksida forsvinn bloggen. Med pil attende kjem Bloggen att, men da forsvinn musikken! Vi får jobbe med saka..

Mission completed

Så er endeleg flaggstonga ferdig, og mor kan pusta letta ut. No blir det vel slutt på mobbinga og, får eg håpe. Det har ikkje vore mykje fred å få siste månaden, etter at muttern tok munnen litt for full i haust, og lova Anders og Kine nymålt flaggstong til 17.mai. Men mai eller juni - kan det vere så viktig - den var iallfall nymålt den 17...

Askoy

God morgan!

No er iallefall sommaren her - for no har Sigmund pussa støvet av morgan'en sin...!
Postpakka med deler har kome, og vidunderet har fått bremser igjen. No ventar me berre på ein prøvetur..

Stekte røde tomater...

Oppheim-Lemme 10.juni 07

Sundag 10.juni rann med godvær og skyfri himmel, og - som dagen før - måtte eg tidleg opp då eg skulle vere sporleggar til brukshundkonkurransen på Brandset. Halv åtte bar det iveg. Sigmund og Benson vart med, og vi planla å leggje heimturen til fots frå Oppheim, over Skorseteggi, og heilt heim til dørstokken, ein tur på ca 4 timar - vanlegvis...

I tolvtida kom vi oss iveg frå Blikberg. Etter ca. 1,5 times gange med god stigning var vi over tregrensa, og skepsisen steig etter kvart som snøfonnene vart større og større. Heldigvis bar snøen så nokonlunde, så vi rekna med å komma oss over eggja og tenkte kanskje at fennene var mindre på sørsida.. Men vi sleit heilt til Kolingseggja, og vurderte sågar å snu ned att same vegen ei stund.

Det kjendes i lår- og leggmuskulatur om kvelden. Sjølv om turen er berre eit par mil lang, så er det liksom litt ekstra tungt når ein må gå på snø - det er omlag som å gå i sand. Litt tyngre på ein måte :-))

Men det var ein nydeleg tur. Vi brukte nesten 5 timar effektiv gange, og Benson var henrykt, men pudding resten av kvelden. Det samme kan vel kanskje seiast om underteikna, som kjenner at treningsgrunnlaget kunne vore noko betre. Dessutan svir det så satans på skuldrene.. Solfaktor 8 er for lite på 1000 meter i snø, det har vi iallefall lært!

Kvitvin og reker = sommar

Tja, treng vi noko meir da?

Tre fantastiske dagar...

Gjengedalen juni-07

Så fekk eg meg endeleg ein liten husmorferie - tre fantastiske dagar åleine på hytta i Gjengedalen, Benson og eg. Dei var avsett til opplading, for utbrende batteri treng opplading. Men tre dagar var litt lite, dei to første vart på ein måte borte... heiter det utlading..???
Eg fekk tatt nokre få bilete frå Paradiset mitt der inne, mellom Dalevatnet og Storevatnet. Dei lange turane vart ikkje av denne gongen. Men Benson bada og kosa seg i det fantastiske sommarveret. Sidan Benson ikkje er nokon stor fotograf vart det berre han og naturen vi fekk bilde av denne gongen